XXIII Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie
MODLITWA do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Smolicach
MODLITWA
do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych
w Smolicach
Boże, Ty okazujesz nam nieskończone miłosierdzie
w znakach i cudach dokonanych przez wstawiennictwo
Matki Bożej Uzdrowienia Chorych.
Pokornie Cię prosimy, abyśmy za Jej przyczyną
cieszyli się łaską zdrowia duszy i ciała
oraz osiągnęli chwałę przygotowaną
dla Twoich dzieci w Królestwie niebieskim.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Komunikat Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
Stanowisko Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski wobec działań Jana Pawła II odnoszących się do przestępstw seksualnych wobec małoletnich
W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy pytania o postawę Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego osób małoletnich i bezbronnych przez duchownych, a także o sposób reagowania na tego rodzaju przestępstwa podczas jego pontyfikatu. Coraz głośniej stawiana jest teza, że Papież nie podchodził właściwie do tego rodzaju czynów i niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie tego typu opinii. Wpisuje się to w próby podważenia autorytetu Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. W konsekwencji stanowi to usiłowanie pomniejszenia znaczenia tego wyjątkowego pontyfikatu dla Kościoła, świata, kultury i człowieka.
Medialny atak na św. Jana Pawła II i jego pontyfikat znajduje także swoją przyczynę w nastawieniu do jego nauczania, wyrażonego chociażby w takich encyklikach, jak Redemptor hominis czy Veritatis splendor, a także w głoszonej przez niego teologii ciała, co nie odpowiada współczesnym ideologiom propagującym hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny.
W tej sytuacji uczciwe szukanie prawdy i dawanie jej świadectwa jest obowiązkiem każdego prawego sumienia. Spojrzenie na działania Jana Pawła II powinno uwzględniać kontekst historyczny i ówczesny stan wiedzy, a także uwarunkowania, w jakich on żył. Były one naznaczone przede wszystkim następstwami rewolucji kulturowej 1968 roku, odrzucającej obiektywne kryteria moralności i osobowej odpowiedzialności. Powszechnie głoszono, zwłaszcza w środowiskach uniwersyteckich Zachodu, że wszystko ma tę samą wartość i że, w konsekwencji, nie istnieje odtąd żadna różnica między dobrem i złem, prawdą i fałszem, pięknem i brzydotą. Obecnie pojawiają się nowe ideologie, które są spuścizną rewolucji 1968 roku. Podważają one chrześcijańską antropologię, której podstawową prawdą jest stworzenie człowieka przez Boga, jako kobietę i mężczyznę, na Jego obraz i podobieństwo. W sposób oczywisty walka z chrześcijańską wizją człowieka łączy się z próbami podważania wielkiego autorytetu, jakim na całym świecie cieszy się św. Jan Paweł II, który z ogromną mocą głosił tę wizję na wszystkich współczesnych mu areopagach.
Starając się zrozumieć podejście Jana Pawła II do problemu wykorzystywania seksualnego małoletnich, pragniemy pokazać konsekwentnie podejmowane przez niego działania.
- Już w początkach pontyfikatu w wprowadzonym przez Jana Pawła II w 1983 roku nowym „Kodeksie Prawa Kanonicznego” jednoznacznie zobligowano przełożonych kościelnych do karania sprawiedliwą karą członków kleru, będących sprawcami wykorzystania seksualnego małoletnich, nie wyłączając wydalenia ich ze stanu duchownego.
W 1992 roku Jan Paweł II ogłosił „Katechizm Kościoła Katolickiego”, który w artykule 2389 stwierdza, że „nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece” są grzechem, będącym „jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej”.
- Prawdopodobnie pierwszy poważny sygnał o przestępstwach seksualnych popełnianych przez duchownych na szkodę osób małoletnich dotarł do Jana Pawła II z Kościoła w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego w Waszyngtonie. Była to analiza dotycząca nieskuteczności dotychczasowych działań Kościoła w USA wobec sprawców wspomnianych przestępstw. O rzeczywistej skali tego zjawiska nie miano jednak wtedy pełnego wyobrażenia.
- Podczas wizyty ad limina episkopatu USA w 1993 roku Jan Paweł II zauważył, że biskupi nie byli jednomyślni w stosowaniu prawa karnego w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnianych przez duchownych. Dominowała tendencja do minimalizowania znaczenia prawa karnego w życiu wspólnoty kościelnej, a istniejące narzędzia prawne często nie były stosowane. Nie uświadamiano sobie również tego, jak głębokie i szkodliwe dla psychiki ofiar mogą być skutki tych przestępstw. W tym samym bowiem czasie w skali światowej rosły w siłę ruchy domagające się legalizacji pedofilii.
Po tej wizycie w liście do biskupów amerykańskich Jan Paweł II napisał: „kanoniczne kary, które są przewidziane za niektóre przestępstwa i wyrażają społeczną dezaprobatę wobec zła, są w pełni uzasadnione. Pomagają one zachować wyraźne rozróżnienie między dobrem a złem, przyczyniają się do moralnego zachowania, a także tworzą właściwą świadomość wagi popełnionego zła”.
W drugiej części tego listu Jan Paweł II przestrzegał przed traktowaniem zła moralnego jako okazji do sensacji. „Zło rzeczywiście może być sensacyjne, ale sensacyjność wokół niego jest zawsze niebezpieczna dla moralności” – pisał. Możliwe, że ten sposób myślenia Papieża był pewną konsekwencją wynikającą z jego polskich bolesnych doświadczeń, gdy pod rządami komunistów mass media były niejako urzędowo wrogie wobec Kościoła i częstokroć pojawiające się w niej informacje były po prostu kłamstwami i oszczerstwami. Postawa nieufności i niedowierzania wobec pojawiających się zarzutów dotyczących duchownych była zatem w dużej mierze uzasadniona, tym bardziej że w systemie komunistycznym były one często sposobem dyskredytowania pozycji i działania Kościoła oraz okazją do werbowania współpracowników spośród duchowieństwa.
- Wydaje się, że w okresie od połowy lat osiemdziesiątych do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skandal wykorzystania seksualnego rysował się dla Jana Pawła II głównie jako problem Kościoła w Stanach Zjednoczonych i w krajach anglosaskich. Dlatego w 1994 roku wydał on indult dla Kościoła w USA, którego celem było zapewnienie większej ochrony dzieci i młodzieży poprzez uzgodnienie przepisów kościelnych z prawem amerykańskim. Dokument ten podniósł wiek ochrony osób małoletnich z 16 do 18 lat i wydłużył okres przedawnienia przestępstw wykorzystania seksualnego małoletnich do 10 lat od ukończenia 18. roku życia przez osobę skrzywdzoną. Dwa lata później, w 1996 roku, Papież wydał podobny indult dla Kościoła w Irlandii, skąd również zaczęły napływać informacje o przestępstwach seksualnych popełnionych przez duchownych.
Świadomość Papieża dotycząca skali i skutków tych przestępstw wzrastała zatem wraz z upływem lat. Stawało się dla niego coraz bardziej jasne, że biskupi i wyżsi przełożeni zakonni nie podejmowali adekwatnych i przewidzianych prawem działań oraz że nie radzili sobie z ich stosowaniem.
- Dlatego, pomimo posoborowych tendencji decentralizacyjnych, w 2001 roku Jan Paweł II wydał dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła. Dziecko zostało w nim ukazane jako jeden z największych skarbów, który za wszelką cenę należy chronić. Krzywda wyrządzona dziecku w sferze seksualnej została uznana za jedno z najcięższych przestępstw kościelnych i zrównana z profanacją Najświętszego Sakramentu czy złamaniem tajemnicy spowiedzi. Aby uniknąć bagatelizowania tych przestępstw w ramach Kościołów lokalnych, Papież na mocy tego dokumentu ustanowił jurysdykcję Stolicy Apostolskiej nad wszystkimi przypadkami wykorzystania seksualnego małoletnich od momentu uprawdopodobnienia się przestępstwa i nakazał jego zgłoszenie do Kongregacji Nauki Wiary. Odtąd postępowania karne prowadzone w tych sprawach zostały zarezerwowane Stolicy Apostolskiej i po dzień dzisiejszy pozostają pod jej ścisłą kontrolą. Decyzja ta pokazała, że Jan Paweł II zdał sobie sprawę ze skali i globalnego charakteru kryzysu spowodowanego wykorzystaniem seksualnym dzieci i młodzieży. Ta zmiana w stosowaniu i egzekwowaniu prawa była prawdziwie bezprecedensowa. Z perspektywy czasu widać, że okazała się ona punktem przełomowym w walce Kościoła z przestępstwami seksualnymi we własnych szeregach. W ślad za tymi decyzjami Jana Pawła II Stolica Apostolska zobowiązała wszystkie Episkopaty do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach, przy równoczesnym respektowaniu prawa świeckiego.
- Przejawem wzrastającej świadomości Papieża było jego przemówienie do kardynałów amerykańskich w kwietniu 2002 roku podczas spotkania, które było bezpośrednim następstwem fali ujawnień przestępstw wobec dzieci i małoletnich dokonanych przez osoby duchowne, sprowokowanej przez serię artykułów zamieszczonych w dzienniku „Boston Globe”. Dokonując diagnozy kryzysu, Jan Paweł II wskazał na ból osób zranionych przestępstwem. Ofiary nadużyć oraz ich rodziny zapewnił o „swojej głębokiej solidarności i trosce”. Zaznaczył przy tym, że zmierzenie się z tymi bolesnymi skutkami musi odmienić Kościół i uczynić go bardziej świętym. Podkreślił też, że kto krzywdzi młodych, jest tej świętości zaprzeczeniem i że „w kapłaństwie i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby małoletnich”. Za istotną część problemu uznał też fakt, że „wielu czuje się zranionych sposobem podejścia hierarchów do tych przestępstw” oraz ich „decyzjami, które w skutkach okazały się błędne”. Podana przez Papieża diagnoza kryzysu jest zatem jasna, a kierunek działań, które mają uzdrowić sytuację – jednoznaczny.
- Z przedstawionych działań Jana Pawła II wobec ujawniającego się coraz wyraźniej kryzysu wyłania się obraz Pasterza, który odważnie i zdecydowanie pragnął się z nim zmierzyć, będąc równocześnie świadomy, że kryzys ten może zagrozić zdolności Kościoła do właściwego pełnienia jego misji w świecie. Papież doszedł do wniosku, że tylko „Kościół, stawiający czoła problemowi wykorzystywania z jasnością i determinacją” może również pomóc społeczeństwu przeciwstawić się pladze przestępstw seksualnych wobec małoletnich i bezbronnych. Widząc, że wobec tego problemu punktowe odpowiedzi nie są wystarczającym rozwiązaniem, w 2001 roku Papież podjął decydujący krok i zmienił prawo, które stało się narzędziem dla całego Kościoła. Tą zmianą uruchomił proces oczyszczania Kościoła, kontynuowany przez jego następców: papieży Benedykta XVI i Franciszka.
Usiłując dzisiaj zrozumieć ówczesną sytuację, trzeba też uwzględnić dominującą wtedy także w Kościele mentalność dyskrecji. Jeśli więc nawet podejmowano jakieś działania, to jednocześnie panował lęk i opór przed ich transparentnym komunikowaniem.
Ponadto lektura raportu Stolicy Apostolskiej dotyczącego byłego kard. Theodora McCarricka każe stawiać pytania o to, w jakim stopniu Jan Paweł II był rzetelnie informowany przez powołane do tego organy, a w jakim stopniu pewne decyzje były podejmowane bez jego wiedzy na innych szczeblach władzy, zgodnie z kompetencjami. W każdym razie raport nt. McCarrica nie pokazuje jakiegokolwiek „tuszowania” czy „zamiatania pod dywan” przez Jana Pawła II przestępstw seksualnych, których dopuścili się duchowni.
Próba zrozumienia postawy i działań świętego Jana Pawła II może być dla nas szansą na uświadomienie sobie, że działanie Boże przechodzi przez zwykłe – uwarunkowane kontekstem dziejowym i osobistą historią – człowieczeństwo. Jest także dla nas drogą do głębszego zrozumienia świętości, która polega na heroicznym przeżywaniu wiary, nadziei i miłości. Papież wielką wrażliwością otaczał każdego człowieka, o czym świadczy jego życie i nauczanie. Ogłoszenie przez Kościół świętości człowieka nie jest stwierdzeniem jego bezgrzeszności, a tym bardziej bezbłędności, lecz uznaniem świadectwa jego więzi z Chrystusem, mimo i na przekór ludzkim ograniczeniom i uwarunkowaniom.
Bezspornym faktem jest, że Jan Paweł II był papieżem, który zgodnie z nabywaną wiedzą podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich przez niektórych duchownych oraz wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy rozliczania tego typu przestępstw, podkreślając, że w „stanie kapłańskim i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby młodych”. Rozpoczął jakże ważny i kontynuowany do dziś proces oczyszczenia Kościoła w tej sferze.
Jasna Góra, 14 listopada 2022 roku
Kurs Tobiasz i Sara - 11-13 listopad 2022
Kurs Tobiasz i Sara, skierowany do małżeństw sakramentalnych w naszej parafii miał miejsce w dniach od 11-13 listopada. Skupił 30 małżonków czyli 15 par. Prowadzili kurs o. Adam Bojarski oraz moderatorzy: Anna, Ewa i Grzegorz.
Różne były przesłanki aby w tym kursie uczestniczyć, wielu małżonkom towarzyszyły wątpliwości czy warto? Różne były też oczekiwania…
Po kilkudziesięciu godzinach rozmaitych aktywności, dynamik, zgłębiania tematów w ciekawy a czasem zaskakujący sposób, uczestnicy dając piękne świadectwa, docenili moc Boga działającego przez ludzi. Na nowo odkryli i rozpoznali potrzeby współmałżonków i ich oczekiwania. Na nowo, jeszcze bardziej świadomie, po latach różnych życiowych doświadczeń, przeżyli odnowienie przyrzeczeń małżeńskich. Uświadomili sobie, że ten mąż, ta żona, której ślubowali przed Bogiem przed laty, niezależnie od trudów jakie przechodzi związek, ma błogosławieństwo Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ten związek kobiety i mężczyzny, wspólnota aż do śmierci, jest nierozerwalny i jako sakrament podniesiony jest do poziomu nadprzyrodzonego- poziomu łaski.
Kurs przyniósł wiele radości, pojednania, wybaczenia, wspólnego świętowania. Wzruszenie towarzyszyło uczestnikom i jednym głosem stwierdzili, że warto było, bardzo warto było… Wyrażając wdzięczność prowadzącym i organizatorom, głośno mówili o potrzebie kolejnych edycji kursów małżeńskich. Być może pokłosiem kursu będzie powołanie Wspólnoty Małżeństw?
Marsz i Wystawa Wszystkich Świętych
Piękną granowską tradycją staje się świętowanie Wszystkich Świętych przez dzieci i młodzież naszej parafii. Należy wspomnieć o dwóch wydarzeniach. Uczniowie klas ósmych, którzy przystąpili do sakramentu bierzmowania w dniu 28 października, przygotowali wystawę dotyczącą wybranych Świętych. Na wystawie pojawiły się sylwetki między innymi : św. Krzysztofa, św. Klary, św. Franciszka, św. Joanny Beretta Mola, św. Aurelii i innych świętych. Była to okazja do bliższego zapoznania się z ich żywotami Wystawa w szkole cieszy się powodzeniem.
31 października dzieci przebrane za wybranych świętych wzięły udział we Mszy Świętej o godz. 18:00, o godz. 19:00 po modlitwie prowadzonej przez ks. Proboszcza pod krzyżem misyjnym, dzieci przebrane za różnych świętych udały się procesyjnie z lampionami, latarkami rozświetlającymi szlak wędrówki, w stronę Góry Zwycięstwa. Orszak szedł Aleją Wszystkich Świętych, odmówiono litanię do Wszystkich Świętych. Było zbiorowe zdjęcie przy muralu z postaciami Matki Bożej, Św. Jana Pawła II oraz bł Stefana Kard. Wyszyńskiego. Przy Górze Zwycięstwa była prezentacja, z podaniem imion, za które dzieci były przebrane, wśród nich była m.in. Maryja, Św. Łucja, Św. Zofia, Św. Teresa, Św. Faustyna, Anioły, Św. Dominik, Św. Franciszek, Św. Ignacy. Po prezentacji u podnóża Góry Zwycięstwa czekały na dzieci cukierki. Dzieciom towarzyszyła spora grupa dorosłych , głównie rodzice. Po błogosławieństwie wszyscy w radosnym nastroju udali się do domów.
Wizytacja biskupa ks. Jana Glapiaka w Granowie
Wizytacje biskupie odbywają się w parafiach od czasów Soboru Trydenckiego czyli od XVI w. Pierwszą po Trydencie wizytację w Kościele przeprowadził osobiście obecny św. Karol Boromeusz. Celem wizytacji biskupiej jest bliższe poznanie życia religijnego parafii. Biskup, będący następcą apostołów odwiedza parafię aby spotkać się z wiernymi, modli się, wsłuchuje się w ich troski.
28 października 2022r. w Granowie miała miejsce wizytacja kanoniczna biskupa ks. Jana Glapiaka. Celem wizyty było zapoznanie się z sytuacją duszpasterską, gospodarczą parafii oraz udzielenie 88 dziewczętom i chłopcom sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej - bierzmowania.
Największymi skarbami Kościoła są chorzy i cierpiący i właśnie z nimi spotkał się ks. Biskup o godz. 10:00. Odprawiona została w ich intencji Msza Święta, udzielono sakramentu chorych. Podkreślić należy, że wielu chorych do których udaje się ksiądz i szafarze z Najświętszym Sakramentem, dzięki mobilizacji rodzin, zostało przywiezionych do kościoła. Była też okazja do spowiedzi od 9:30. Było to szczególne przeżycie dla tych, którzy cierpią na co dzień w swoich domach i modlitwą budują nasz Kościół.
Następnie wspólnie z księdzem Proboszczem udał się ks. Biskup na Skwer Św. Marcina, podziwiał zagospodarowanie Skweru i piękne murale. Kolejnym punktem wizyty biskupiej było odwiedzenie Biblioteki, miejsca ważnego dla naszej miejscowości, z powodu obecności przed 150 laty sióstr Franciszkanek od Wieczystej Adoracji. Była też okazja do rozmowy o katechezie dla dorosłych, która w każdy ostatni wtorek miesiąca o godz. 15:00 ma miejsce właśnie w Bibliotece Gminnej. Jest to dla nas pokłosie trwającego synodu o Kościele.
Od godz. 15:00 na granowskim cmentarzu, Koronką do Miłosierdzia Bożego ks. Biskup modlił się za zmarłych spoczywających na naszym cmentarzu.
O godz. 16:00 na probostwie odbyło się spotkanie z przedstawicielami licznych grup duszpasterskich działających w naszej parafii: Ministrantów, Caritas, Matek Żywego Różańca, Margaretek, Szafarzy, Wspólnoty Pierwszych Sobót Miesiąca i Nabożeństw Fatimskich, Chóru Kościelnego, Zespołu Dziecięcego, Grupy Synodalnej i Katechezy dla Dorosłych oraz Grupy organizatorów koncertów parafialnych. Ks. Biskup z uwagą słuchał, dopytywał o szczegóły związane z działalnością poszczególnych formacji, podkreślając rolę i misję jaką mamy do spełnienia w Kościele.
Kolejne spotkanie z Animatorami, którzy przygotowywali młodzież do bierzmowania odbyło się o godz. 16:45. Ks. Biskup podziękował za ich zaangażowanie na rzecz parafii .
O godz. 18:00 miała miejsce uroczysta Msza Św. z udzieleniem sakramentu bierzmowania. Zgromadzeni rodzice, świadkowie, animatorzy towarzyszyli dziewczętom i chłopcom przyjmującym sakrament. Było to wielkim przeżyciem dla wszystkich. Czytania mszalne z listu do Efezjan 2.19-22 i Ewangelia Św. Łukasza 6. 12-19 o powołaniu apostołów znakomicie wpisały się w tę uroczystość, co podkreślił ks. Biskup w homilii. W związku z tym, że był to piątek i rodziny wspólnie świętowały przyjęcie sakramentu bierzmowania przez dzieci, na prośbę organizatorów tych spotkań została udzielona dyspensa, pod zwykłymi warunkami.
REKOLEKCJE SZKOLNO - PARAFIALNE - ŚW. MARCINIE – WSPIERAJ NASZE RODZINY
WTOREK – 08.11.2022
g. 8.00 – 9.30 – Nauka kl. VII - VIII
g. 9.45 – 11.15 – Nauka kl. I - III
g. 11.50 – 13.20 – Nauka kl. IV - VI
g. 18.00 – Msza św. + nauka ogólna dla dorosłych
g. 19.00 – Nauka dla rodziców dzieci szkolnych
g. 8.00 – 9.30 – Nauka kl. VII - VIII
g. 9.45 – 11.15 – Nauka kl. I - III
g. 11.50 – 13.20 – Nauka kl. IV - VI
g. 18.00 – Msza św. + nauka ogólna dla dorosłych
g. 19.00 – Nauka dla rodziców młodzieży dorastającej
CZWARTEK – 10.11.2022
g. 8.00 – 9.30 – Msza św. kl. I - V
g. 16.00 – Msza św. kl. VI - VIII, rodzice i goście - kościół
g. 17.00 – Apel + przemarsz - Góra Zwycięstwa
g. 17.30 – Wieczornica - szkoła
PIĄTEK – 11.11.2022 – ODPUST ŚW. MARCINA
g. 8.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną
g. 10.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną
g. 12.00 – Suma Odpustowa + procesja Eucharystyczna odprawi abp Tomasz Grysa – Nuncjusz Apostolski na Madagaskarze
WSZYSTKIE ZAJĘCIA REKOLEKCYJNE ODBYWAJĄ SIĘ W KOŚCIELE
głosi ks. Adam Bajorski msf
specjalista w dziedzinie
duszpasterstwa rodzin i małżeństw
Plan rekolekcji małżeńskich "Tobiasz i Sara" 2022
Piątek, 11 Listopada
16:30 - Recepcja
17:00 - Powitanie, modlitwa, wprowadzenie i świadectwo
18:00 - Zajęcia rekolekcyjne
19:00 - Przerwa
19:30 - Zajęcia rekolekcyjne
20:20 - Eucharystia
Sobota, 12 listopada
8:00 - Adoracja Najświętszego Sakramentu
8:30 - Zajęcia rekolekcyjne
10:20 - Przerwa kawowa
10:50 - Zajęcia rekolekcyjne
12:30 - Obiad
14:30 - Koronka do Świętej Rodziny
14:45 - Zajęcia rekolekcyjne
19:00 - Eucharystia
20:00 - Wieczerza weselna
Niedziela, 13 listopada
8:00 - Modlitwa
8:20 - Zajęcia rekolekcyjne
10:00 - Eucharystia
11:00 - Świadectwa i zakończenie
12:00 - Obiad
Świadectwa z rekolekcji małżeńskich Tobiasz i Sara – droga do bliskości
Oto świadectwa uczestników rekolekcji małżeńskich Tobiasz i Sara – droga do bliskości, które odbyły się w naszym Domu w dniach 24 – 26 stycznia 2014r. Pisane na gorąco… Goście przybyli z różnych stron, od Berlina, przez Koszalin i Gdynię, aż po… Gdańsk. BOGU niech będą dzięki! A Archanioł Rafał niech dalej prowadzi!
ALICJA (w małżeństwie 8 lat):
Błogosławiony bądź, Panie, za ten czas naszych małżeńskich rekolekcji u Ojców Franciszkanów.
Otrzymaliśmy dar wiary w miłość Boga, który złożył On w naszych sercach, byśmy byli dla siebie nawzajem miejscem doświadczania Jego miłości – jedynego żywego źródła.
Dziękuję za miłą atmosferę i za każdego spotkanego tu człowieka!
Pokój i Dobro!
***
TOMASZ (w małżeństwie 8 lat):
Dzięki tym rekolekcjom małżeńskim odzyskałem wiarę w ojcostwo i męstwo. Poczułem siłę Ducha Świętego, który odmienił moje małżeństwo, co dało mi wielką radość serca.
Wielka jest siła w czytaniu słowa Bożego. To słowo uczyniło cuda w moim życiu, rozwiązując pętle w moim sercu. Te pętle blokowały moje dążenie do bycia dobrym i sprawiedliwym mężem.
***
ADAM (lat 38, w małżeństwie 3 rok):
Droga do bliskości dała możliwość wypełnienia suchych miejsc mojego małżeństwa odnowioną miłością
***
PAULINA (lat 28, w małżeństwie 3 rok):
Pan Bóg jest WIERNY!
Po raz kolejny dotykając swoją Miłością rozświetlił te momenty mojej historii z domu rodzinnego, które – jak się okazało – przekładały się na relacje z moim Mężem. To doświadczenie niesie nadzieję na zmianę spojrzenia na mojego Małżonka.
Chrystus znów okazał się lekarzem ran z przeszłości. Dzięki Mu za to!
***
Więcej świadectw z rekolekcji małżeńskich Tobiasz i Sara: kliknij
źródło: www.dmk.pl
Kurs ewangelizacyjny "Tobiasz i Sara"
Kurs "Tobiasz i Sara" jest adresowany do małżeństw sakramentalnych, a zorganizowaliśmy go z myślą o małżeństwach zamieszkujących głównie naszą parafię - mówi ks. Wiesław Wesołowski, diecezjalny duszpasterz Kościoła Domowego Ruchu Światło-Życie. - Między innymi podczas wizyt duszpasterskich dowiadujemy się, ile małżeństw przeżywa różnorakie kryzysy. Wiele problemów bierze się z tego, że małżonkowie prawie przestali ze sobą rozmawiać.
Sara ze starotestamentowej Księgi Tobiasza to kobieta silnie doświadczana przez życie. Każdy z jej siedmiu mężów umiera w czasie nocy poślubnej. Nieszczęśliwa i wykpiwana przez otoczenie, nierozumiejąca swej dramatycznej historii, zastanawia się nad samobójstwem. Powstrzymuje ją myśl o ściągnięciu hańby na rodziców. Zdesperowana prosi Boga o śmierć. On jednak postanawia pomóc jej w inny sposób. W życiu Sary pojawia się Tobiasz - mężczyzna, który od początku jest jej przeznaczony na męża. Nim jednak ich życie całkowicie się ułoży, muszą przejść próbę, dzięki której doświadczą wszechmocy Boga.
Jak ta historia odnosi się do małżeństwa we współczesnych czasach? Dlaczego w oparciu o nią prowadzony jest kurs? - Tobiasz i Sara próbują budować życie według własnych koncepcji, nic im się nie układa, a oni cierpią i nie rozumieją dlaczego - wyjaśnia ks. Wesołowski. - Wszystko zmienia się z chwilą, gdy przestają realizować swoją wolę, a zaczynają pełnić wolę Boga, na Nim budować wspólne życie. Wtedy dopiero wszystko normalnieje, zaczyna prawidłowo funkcjonować. Celem kursu jest pokazanie tego mechanizmu. Małżeństwo jest sakramentem, a Bóg jest jego fundamentem. Niektórzy przychodzą na ten kurs, aby sobie tę prawdę przypomnieć, odświeżyć. Inni - aby ją usłyszeć po raz pierwszy.
źródło: www.przewodnik-katolicki.pl